We moesten ons om 10.30 melden op de poli. Daar waren we al snel aan de beurt voor de echo van het hart en de vaten.
Rob kende de klappen van de zweep inmiddels en bleef keurig stil liggen. Hij keek mee via een spiegel naar het scherm en vond vooral de hartkleppen weer ontzettend interessant. Op het laatst moetst ik alles weer filmen en fotograferen.
Daarna gingen we naar boven naar de afdeling. Er moest bloedafgenomen worden en aangezien er een CT met contrast zou plaatsvinden zou er ook meteen een infuus achtergelaten gaan worden. Alles moest exact 4 uur na het prikken van de fraxi, dus om 12.15 kwam Jos prikken. Ze hebben inmiddels wel geleerd dat er geen andere arts meer kan prikken dan de 2 bekende kinderartsen. Dat scheelt. Het prikken ging wel, alleen zat het bekende klepje weer in de weg en daardoor zat het allemaal al weer heel snel potdicht. Omdat Jos geen tijd meer had, nam Joris het snel weer over.
In de andere arm ging het gelukkig wel. Rob was echt super dapper ondanks heel heel veel angst voordat stomme prikken. Het infuus zat en gelukkig had ik nog een extra pomp bij zodat we het infuus meteen goed konden gebruiken.
Om half 2 gingen Rob en ik naar beneden voor de CT scan. Zijn bekende koptelefoon op en weinig uitleg nodig, want ook dat kent hij inmiddels. Helaas mocht het kraantje op het infuus niet gebruikt worden voor de contrast. Balen want nu schoot Rob in de stress omdat we dat kraantje bij het infuus eraf moesten halen. Ik zei dat hij het maar aan mij over moest laten om even te wisselen. De verpleegkundige keek me even vreemd aan, maar nadat ik uitlegde dat de paal met de 4 pompen van ons zelf waren zag ze wel dat ik inderdaad het wel kon. En zo ging de stress weer weg en was alles zo verwisseld.
Ik legde Rob op de tafel en de scan kon beginnen. En onze dapper Rob lag zeer goed stil zodat alle plaatjes in één keer goed konden worden gemaakt. Af en toe moest hij zijn adem vasthouden en ook dat deed hij prima.
Daarna weer terug naar de afdeling. Rob ging in bed liggen en was erg moe. De spanning had hem uitgeput. Daarna wachten op de arts.
Joris kwam rond half 5. De bloeduitslagen waren allemaal goed. De spiegel voor de fraxi was precies goed dus daar konden we gewoon mee doorgaan. Zijn Hb was ook wat gestegen. Helaas was de pulmonale hypertensie niet afgenomen. Zelfs een beetje toegenomen. van 40 naar 48 . Ik stond daar ook niks van te kijken, omdat de afgelopen nachten niet best waren geweest. Ook wilde Rob af en toe overdag zelfs wat zuurstof.
Verder kon hij helaas nog niks zeggen en hij beloofde mij om maandag even te bellen over wat er in het groot overleg allemaal werd besproken. Overleg over de scan. Hopelijk komt dan het verlossende woord dat er toch weer een PAC geplaatst kan gaan worden. Dat is de belangrijkste stap. De andere stappen zullen toch allemaal later moeten volgen. En hopelijk is er geen verder schade aan de long.
Maar dat horen we allemaal maandag wel. Kortom nog een spannend weekend.
Sowieso want mijn twee meiden mogen nog de regiofinale gaan turnen en ik kan gelukkig weer wel mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten