07/03 Goed gesprek

Niet te geloven, maar de nacht was echt een goede nacht. Zolang Rob maar op die rechterzij blijft liggen gaat het best goed. De ochtend begon wel vroeg en al voor 8 uur had ik keurig de vochtbalans klaar en was alles verzorgd. 

Rob had een goede ochtend al bleef zijn temperatuur wel wat aan de hoge kant. Masja kwam gezellig langs en we speelde met zijn drieën een gezellig potje kwartet waarbij de lachsalvo's volgens mij door de hele afdeling te horen waren. Genieten was het om Rob zo te zien.

Daarna was hij wel wat moe, maar de TV gaf uitkomst. 

Ik mocht ondertussen bij de visite aanschuiven en zo weer wat nieuwe woorden geleerd. (bilaterale longembolieën wordt het dus genoemd). De koorts die af en toe nog terugkomt wordt idd ook hierdoor veroorzaakt. Toch werd besloten om te stoppen met diclofenac IV. Ze keken naar mij en ze zagen eigenlijk meteen aan mijn gezicht dat ik mijn twijfels had. Ik vroeg of het niet verstandig was deze op zo nodig te zetten, omdat bij plotselinge koorts deze dan toch weer toegediend mocht gaan worden. En dat het een vooruitziende blik was bleek later die dag.

Ook moest er nog een echo van de nieren worden geregeld en de echo van het hart volgt morgen. Ook een nieuwe longfoto moest worden gemaakt. 

Echo van de nieren kon het beste samen met de X thorax worden geregeld, dat zou wat op  en neer racen schelen.

Daarna weer even naar Rob en verder met de zorg. Maar even later had ik nog een gesprek met 3 kinderartsen over hoe nu verder na deze opname. Over het unieke traject dat we zijn ingeslagen. Een mooi en open gesprek. Nee meer schrijf ik er niet over, maar respect voor de artsen.

Gesprek van een uur en Rob maar mopperen dat dat veel te lang duurde. Helaas bleek ook weer dat Rob koortsig was. Dan maar de paracetamol eerder. 

We gingen weer samen film kijken. Helaas maar weer een half uur. Rob werd toch weer zieker. Maar het was ook tijd voor de echo van de nieren en de X thorax. Enorm lang wachten daar beneden en weer die stomme vraag bij de röntgen of Rob kon staan. Daarna wilde Rob al niet meer en ze vroeg ook nog of hij op de rand van het bed kon gaan zitten. Nou nee, dan is de kans op vallen wel heel groot. Gewoon die plank achter de rug en een foto maken. Kom nou toch. Dat was Rob gewend. En toen ging het snel. De echo verliep ook prima en daarna snel naar de kamer. 

Een vermoeide Rob die wilde liggen. Wel at hij wel een beetje maar daarna was het gedaan. Ineens steeg zijn temperatuur door naar 39.9 en jawel daar kwam de diclofenac toch weer te  voorschijn. Onvoostelbaar. Morgen toch maar bespreken dat we voorlopig maar terug gaan naar 3x daags paracetamol en 1x daags diclofenac IV. Daar lijkt Rob het goed op te doen. De koorts komt waarschijnlijk van de embolieën af. 

John en Gijs kwamen en namen alvast wat spullen mee. Morgen nog een volle dag en dan is het huis in zicht. Heerlijk. Hopelijk geeft morgen de echo van het hart weer dat ook de pulmonale hypertensie is afgenomen. Dat zou helemaal mooi zijn. 

De laatste loodje. Hopelijk gooit de koorts geen roet in het eten.