De nacht verliep weer zoals steeds. Drama die saturatie dalingen gingen gewoon door. De temperatuur van Rob bleef ook veel te hoog. Maar Rob zelf sliep redelijk. Wel een paar keer wakker omdat hij niet helemaal lekker kon liggen.
De ochtend begon redelijk. Rob wilde niet eens eten of drinken. En eigenlijk was dat maar goed ook, want we wisten ook niet wat er te gebeuren viel. Wel werd als snel duidelijk dat ze vandaag niets gingen doen. Rob had gewoon te hoge koorts gehad en deze ochtend nog steeds 40.4 We hadden inmiddels de ciprofloxacine vervangen door de meropenem en hopelijk deed dat iets meer.
De fraxispuiten hoorden inmiddels ook bij ons dagelijks ritme.
Daarna was het afwachten op het gesprek. Wat kan er nog wel, en wat kan er nog niet. Maar er moest nog zoveel uitgezocht worden dat het toch best lang ging duren.
De koorts kregen we wel langzaamaan onder controle en daardoor werd zijn hartslag ietsje rustiger. Rob is wel heel heel moe. Dat merk je. Met Masja ging hij wel even moppen tappen, om kort erna zich weer achter de tablet of TV terug te trekken.
Rob at een beetje en dronk een beetje. Maar stoma en maaghevel liepen hard.
Daarna kwam het gesprek. Wederom kreeg ik enorm duidelijke uitleg van dr Fuijkschot die nu tijdelijk zijn hoofbehandelaar is geworden en de regie strak in handen gaat houden. Het goede nieuws is, dat de inerventieradioloog toch wil gaan proberen om een PICC line in zijn been te gaan plaatsen. Ondanks dat het eigenlijk wat extra risico met zich meeneemt gezien het feit dat zijn gevoel daar niet 100% is. Maar we hebben geen andere keus. De ze PICC line wordt onder narcose geplaats.
En dan daarna moeten we enorm gaan hopen dat de flinke trombus in zijn holle longader toch nog op gaat lossen en niet gaat verlittekenen. Ook moeten we enorm op blijven letten dat Rob niet plotseling achteruit gaat en een noodplan ligt helemaal klaar.
De schade is gewoon enorm. En er werd nog meer gezegd. Maar dat is allemaal te ingewikkeld om dat eenvoudig op te schrijven. Het zijn ook veel veronderstellingen maar ook waarheden. Harde waarheden.
Nu TPV via infuus echt starten en ook wordt en naar paracetamol, meropenem, teicoplanine, fraxi ook nog diclofenac IV bijgestart om ook de ontstekingen te remmen. (van beschadigd longweefsel). Ook werd er even gesuggereerd om weer sondevoeding op te starten, maar de maaghevel staat nog open. Rob is gewoon te misselijk en zijn stoma loopt veel te hard nu.
Gelukkig hoefde dat toen ook niet. Er werd keurig geluisterd naar mijn argumenten.
Oma Annie uit Nijnsel en tante ardi kwamen kort erna op visite. Rob vond het leuk, maar helaas was hij wat moe, maar dat maakt niet uit. Hij geniet toch als er iemand is.
Papa en Wiese kwamen ook. Even toch bij mijn man wat uithuilen, want alles was toch wel emotioneel. De hele dag zaten mijn tranen al hoog. Tenslotte is het gevaar niet geweken en alle uitslagen konden ook gewoon niet slechter.
Maar we moeten nu vooruit kijken..
De OK morgen gaat tot nu toe nog steeds door. Er moet namelijk een IC bed beschikbaar blijven. De riscico's zijn hoog en dat kwam de anestesist ook keurig uit leggen. Daaarna kwam Jos Draaisma nog even. We hebben over veel zaken gepraat. Over gemiste signalen en nog wat. Maar ik hou het voor mezelf . Het was best een intensief gesprek.
Ook hij was enorm geschrokken van de beelden en scans. Rob had eigenlijk met deze scans gewoon een helemaal opgezet hoofd moeten hebben, maar zelfs dat beeld laat hij niet zien.
Een lichtpuntje is de koorts. Die is mede door de paracetamol en diclofenac eindelijk onder controle. Vandaag ook nog bloedafgenomen en dat was iets beter. Nee ik ga nog steeds niet zeggen of er verbetering is, want dat is zeker lastig te zeggen omdat niemand kan zien of de stolsels oplossen. Het zuurstof blijft enorm nodig en het gevaar is gewoon niet geweken.
Morgen maar eerst die PICC line. Dat geeft iig ruimte voor TPV en medicijnen. toedienen. En geeft ons tijd om te zoeken naar een oplossing. Een oplossing die nog niemand kan voorspellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten