Een nacht waarbij Rob en ik beide ontzettend last hadden van de herrie van het zandbed. Bij Rob bracht de koptelefoon weer uitkomst. Die sliep uiteindelijk redeleijk. Wel was hij weer vroeg wakker. En dan duurt het wel heel lang voor het ontbijt komt. En ja als je op kamer 21 ligt dan komen ze nog als laatste ook. Dus Rob heeft ze duidelijk gemaakt dat ze morgen beter de route andersom kunnen doen
De plastische chirurgen kwamen langs. De verpleegkundige en ik gingen uitleggen dat we een nacht extra niet meer zagen zitten. Ook niet gezien de stakingen. Tenzij ze gingen proberen dat we om 9 uur konden vertrekken.
Nou ze vond anders de koorts ook lastig en de antibiotica IV thuis dat kan toch niet. Zucht dus ging ik maar weer in de verdediging dat dit mijn dagelijks werk is, en dat die koorts nu wel meeviel etc. Ze gingen de kinderarts bellen. Nou doe maar. Ik merkte ook meteen dat het te veel energie vrat en liet het maar.
Ze gingen hun best doen om ons alsnog laat in de avond naar huis te krijgen, maar helaas was dr Ulrich onvermurwbaar. We moesten persée nog een nacht blijven. Gelukkig werd de ambulance alsnog om 9 uur geregeld dus dat verzachtte alles.
Rob bleef nog wat koorts houden, maar niks verontrustends hoog. Wel ontzettend balen dat hij wederom voor een urineweg behandeld moet gaan worden. Weer antibioticum. En het aantal kuren wordt toch eng hoog.
Het zandbed mocht dan eindelijk vervangen worden door een gewoon bed met lucht matras. Dat laatste bed werd op de gang gezet. Ik tilde Rob maar op en reed met de infuuspaal en al naar de gang en legde hem in bed. Rob genoot er al van. Het zware zandbed reden we uit de kamer en het ander bed er weer in. Zo weer een stap gehad.
Rob moest wel even zoeken naar de juiste houding om te liggen. Ja met de benen omhoog dat mocht eigenlijk niet, maar helaas gaat het niet anders. Ach ze zien het nu toch niet. Mopperen ze morgenvroeg maar weer.
Papa kwam even langs in de middag en Wieneke kwam met Rob spelen. Daarna speelde ik nog een spelletje en lieve Soshannah kwam ook weer heel gezellig langs. En zo vloog de dag voorbij. De frietfiets was er ook weer dus even gezellig een klein frietje eten en daarna nog avond eten.
De koorts blijft een beetje aanwezig, maar morgen zal die wel weer weg zijn. Komende tijd blijft het toch wel spannend of de PAC infectie definitief bestreden is. Hopelijk komt die monitor snel, want bij koorts kun je dan veel dingen zien.
Rob ligt nu gewoon in bed, even kijken naar PSV. De spullen zijn alvast een beetje ingepakt en morgen hopen we naar huis te kunnen. Ja bij een spoedgeval dan is er geen ambulance, logisch, dus als iedereen nu morgen even extra voorzichtig rijdt.
Morgen naar huis. Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten