Al maanden maak ik me zorgen om de wond op de bil van Rob. Ergens zegt mijn gevoel dat deze dezelfde kant op gaat als toentertijd bij de stuitwond. Deze werd ook steeds als oppervlakkig gezien, echter ik zei steeds dat het van binnen uit niet goed was. En helaas helaas kreeg ik gelijk. Toen ze die wond van de stuit eens op OK heel goed gingen schoonmaken, ontstond er een gat waar een babyvuist makkelijk in kon.
Vanmorgen zat er op de bil ineens een enorme bult. Ter grote van een tennisbal! Een dag van te voeren zat er ook al een harde knobbel onder. Ik mailde de kinderarts en ik kreeg al zeer snel antwoord dat we naar Nijmegen moesten komen.
Dus maar spullen gepakt en rijden maar.
Dr. Draaisma kwam zelf kijken en daar waren we blij mee. Voor Rob blijft die vertrouwelijke persoon van enorm belang. De bult was nu wel redelijk soepel en waarschijnlijk door het zitten ook iets kleiner geworden. Wat meer verdeeld. Jos zei ook dat de wond goed verzorgd werd want dat kon hij zien, een geruststelling want ineens ga je toch twijfelen. Alleen wat er van binnenuit gebeurd dat heb je nu eenmaal heel slecht in de hand.
Er werd een kweek ingezet en verder kon er nu heel weinig gedaan worden. Het kon zijn dat er een keer flink rotzooi uit zou komen. Ja ook dat kennen we nog van de stuit. Ik sprak mijn zorgen uit en die deelde de kinderarts. Ik zei ook dat ik al ik al ruime een maand aan de bel trek. Natuurlijk begrijp ik ook dat ze soms ook weinig kunnen doen,
Het lijkt wel of we soms al weten wat er gaat gebeuren. Zaken die je niet kunt stoppen omdat je het pas kunt behandelen als het dus fout is gegaan. Zo frustrerend is dat soms.
Omdat er ook nog een urinekweek uitstond, wilde Jos daarop wachten. Dan starten met AB en als de uitslag van de wondkweek bekend is dan misschien weer weer switchen. We konden naar huis maar wel met een knoop in de maag.
Tegen 4 uur belde ik de huisarts voor de urinekweek. Ik vermoedde namelijk dat de faecalis weer terug was. De kweekuitslag hadden ze nog niet binnen en dus gingen ze met het lab in Den Bosch bellen. En helaas werd mijn vermoeden bevestigd: enterococcus faecalis. '
Snel weer een mail naar de kinderarts en via mail samen overleg over het plan. Toch maar amoxicilline intraveneus opstarten. Mijn voorraadkast was nog niet leeg, dus we konden onmiddelijk starten.
En dat we net op tijd waren, werd bevestigd in de nacht. Een enorme pijn in de rug bij Rob. Weer de nieren. Oh wat een pijn geeft dat toch steeds weer. Dan moet je flink aan de slag met pijnstilling. Arme Rob En met het oog op maandag zijn we dus nu er wel op tijd bij. Nu hopelijk ook de wondkweek nog voor die tijd.
Vandaag 18/6 Rob toch maar even naar school. Om zo niet te veel te missen en heerlijk afleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten