15/04 We mochten naar huis!!

En eindelijk zakte de koorts. In de nacht kwam de temp niet meer boven de 38. In de ochtend was de temp 37.6. Dus ging ik er eigenlijk maar vanuit dat we naar huis zouden mogen. De uroloog kwam alweer heel vroeg langs en wat hem betreft geen probleem. Wel wilde hij een afspraak samen met de chirurg en we moesten maar kijken wanneer dat geregeld kon worden.
Daarna was het wachten op de kinderchirurg. Jos Draaisma kwam nog even binnenkijken. De kinderarts voerde nu niet het beleid, maar ik kon zo mooi nog een aantal zaken bespreken voor thuis. Morfine moest tenslotte gestopt worden en ik wilde graag weten wat ik dan naast tramadol en paracetamol er nog evt bij kon geven. Een extra dosis tramadol was in dit geval de beste oplossing.
De lijnen blijven iig heel erg kort en ook hij gaf ons het vertrouwen dat we het thuis wel verder konden oplossing met het herstel.
Nu nog wachten op de kinderchirurgen. En dan zou er nog een ambulance moeten komen, want met de auto naar huis was absoluut niet te doen. En als we zouden moeten wachten tot Rob weer goed kon zitten dan zouden we nog een paar dagen moet blijven.
Het wachten begon.
Om 10.50 kwamen de kinderartsen langs Herjan besprak nog met mij het probleem met de darm. Deze was nu bijna weg, maar er kwam wederom weer prut uit. Eigenlijk wisten ze ook daar geen verklaring voor. Was het weer ontstoken? Was er een hechting ontstoken? We wisten  het niet.
En Rob moest eigenlijk een dag koortsvrij zijn, maar aangezien hij in goede handen was (lief he) mocht hij toch naar huis.
Heerlijk. Dus hup de ambulance bellen. En tot ieders verbazing was die er al binnen een half uur. Dus hup heel snel inpakken en net op tijd was ik klaar. John zou later nog op en neer rijden voor de rolstoel en wat tassen, en ik nam nu het hoognodige mee. En Rob was hemels dol gelukkig. Hij kon weer naar huis.
Amper tijd om van iedereen afscheid te nemen, maar we moesten gaan.
Ik wil afdeling het strand van harte bedanken voor de super fijne samenwerking. Het is allemaal heel soepel verlopen. Onze dank daarvoor!!
We gingen de ambulance in en een uur laten waren we in Dinther aangekomen. Heerlijk om weer thuis te komen.
Rob kon lekker op de bank liggen en de zorg ging gewoon verder. Heerlijk zijn broers zusjes en natuurlijk papa knuffelen.
Het was natuurlijk stralend weer en dus legde ik Rob met infuuspaal en al even lekker buiten op een matras neer. Even gewoon weer lekker voorzichtig met zijn zusje een bal over rollen. Wat is dat dan weer heerlijk!
Het is lekker om thuis te zijn en alles gaat meteen weer volop door. Poetsen opruimen koken etc. Dat had dan van mij nog even niet gehoeven, maar ook ergens wel weer lekker. Nog niet heel veel tijd voor overigens want de zorg vergt veel  tijd nu.
Nu weer genieten..
Ik wil ook de artsen heel hartelijk bedanken Bedanken voor het vertrouwen dat ze in me hebben. Want zonder dat vertrouwen zouden we nu nog in het ziekenhuis zijn en konden we nog veel meer tijd door brengen in het ziekenhuis.