Om 2 uur gewoon de antibiotica toedienen zoals we al weken deden. Gelukkig hoefde ik de verpleegkundige alleen maar even te vertellen dat we dat gedaan hadden en zo kon Rob ook ongestoord verder slapen.
In de ochtend sliep Rob nog lekker en ik kon stilletjes de medicijnen toedienen. Zo had Rob geen tijd om zenuwachtig te worden. De chirurg kwam nog even langs en we bespreken dat hij alleen meeliep naar OK om het zo voor Rob zo makkelijk mogelijk te maken.
Ook was hij blij met de verpleegkundige toetsing die we gedaan hebben. Zo kan namelijk ook een arts aantonen dat we wel degelijk bevoegd en bekwaam zijn. Kortom ook voor artsen een veilig document.
Tegen 8 uur maakte ik Rob wakker om om te kleden. Nee geen OK jasje, dan ding wil hij gewoon niet aan. Dus een molton op en op naar het OK complex. Helaas moesten we weer te lang wachten. Dit keer op de verkoever. Ik stuurde iedereen die overbodig was bij zijn bed weg en zo kon Rob zich in zijn eigen wereld terug trekken.
Ivo kwam ons halen en zo gingen we naar OK. De chirurg deed een hele korte time-out en zo kon Rob snel in slaap worden gebracht. Op het moment dat iedereen zei dat hij sliep, had ik ergens mijn twijfels. Ik keek nog een keer om en zag idd dat Rob het kapje weer weg sloeg. Ik besloot om te blijven staan en gelukkig snapte de kinderuroloog dat. Ik keek toe en nadat ze nog meer spul hadden toegediend, viel Rob helemaal in slaap. Nu wachten....
Om 11.45 kwam Dr Feitz en Dr de Blaauw al naar de kamer. Ze waren helemaal klaar. De operatie was goed verlopen. De restcolon zat inderdaad wat vastgegroeid, maar het linke was dat die aan de blaas zat, dus dat was enorm opletten met opereren. Gelukkig lukte het om de colon lost te maken en te verwijderen.
Het urinestoma was inderdaad op huidniveau vernauwd en deze is nu wijder gemaakt. De blaas zag er erg goed uit, kreeg zelfs complimenten over de verzorging ervan.
Ik was blijk dat alles zo goed gelukt was en al snel mocht ik naar Rob toe. Rob deed al snel zijn ogen open. De pijn was enorm en snel werd er morfinen en esketamine bij gegeven. Helaas werd Rob ook misselijk, maar gelukkig deed de ondansetron zijn werk.
Het duurde wel even voordat ze de pijn onder controle hadden. Maar daarna ging het redelijk goed met hem. We konden redelijk snel naar de afdeling. Rob vindt het altijd weer fijner om daar te zijn.
Rob had ook best wel praatjes, maar dat kennen we van vlak na de OK. Ja na al die pijnstilling kan het ook niet anders.Papa kwam langs (met bloemen voor de mama) en Rob vond het heerlijk. Wel kon hij niet lekker liggen maar met wat kussens ging het wel. De tv moest ook weer aan en zo lag Rob er lekker bij.
Hij wilde af en toe weer wat drinken. Helaas viel de melk toch niet goed en begon hij weer te spugen.
Nu is het wel aardig op Rob slaapt en hopelijk komt de pijn niet in alle hevigheid terug.
oh ja. vanmorgen kreeg ik nog een leuk cadeautje van Masja. Omdat ik jarig was en was geslaagd voor toetsing. Ook de theorie is binnen. Maar dit cadeau was inderdaad erg passend. en vooral heel leuk!
Helaas is Rob alsnog best ziek. Hij blijft spugen en na een grote buikoperatie is dit best wel pijnlijk. Ook heeft hij hoofdpijn.. Hopelijk valt hij spoedig in slaap..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten