Vakantie 2017

Het was weer een hele voorbereiding: vakantie naar Spanje. Ongeveer 8 weken van te voren begonnen met lijstjes van medicijnen, hulpmiddelen en brieven van artsen. Ook samen met arts precies beleid doornemen. Hoe te handelen bij koorts? Welke ab, wanneer starten. Welke allemaal meenemen, etc.
Zeven weken van te voren de 5 leveranciers bellen met de bestellingen en met een beetje geluk heb je dan alles net op tijd in huis. En je komt er ook achter dat zuurstof op vakantie huren veel te duur is. De zorgverzekeraar vergoed maar een gedeelt dus het apparaat maar meenemen. Zo'n groot log ding maar ja.
Omdat Rob helaas niet meer mag vliegen, besloten we om met 2 auto's te gaan. Papa nam Wiese en Luuk in de auto en ik reed gezellig met Myrne, Gijs en Rob en de vouwwagen richting ons geliefde Spanje. Het kon allemaal maar net in de auto. 2 rolstoelen, een medicijnkar en vele vele kisten met verzorgingsspullen, maar het ging. Gelukkig rijdt John nog een keer op en neer, want anders was het niet gelukt.
De eerste dag tot Lyon gereden en daarna door naar Cypsela resort. Op maandag 17 juli kwamen we "thuis". Ja want zo voelt het. De kinderen vlogen meteen naar het zwembad om Federico te ontmoeten en de eerste dagen was het echt geweldig. Zo welkom overal, zoveel bekende mensen weer zien. En je echt ook welkom voelen. Veronica van het animatieteam had ook meteen haar "Ninja's" en "bewaker" voor de Minionshow gevonden. Myrne en Wiese mochten meedoen en Stan van Myrne, die ook na was gekomen, werd ingezet als bewaker en zo moesten ze 3x optreden daar met groot succes, want de Minionshow was echt geweldig! Link naar klein stukje Minionshow
Gijs en Luuk vermaakte zich ook uitstekend daar op de camping. Gijs had zijn gezellige Deense familie weer gevonden en speelde regelmatig het gezelschapspel "Keezen." Luuk vermaakte zich vooral met de familie van Stan van Myrne. Ook zij waren op de camping en ik geloof dat hij het zusje wel erg leuk vond. :-D Zo genieten. We gingen ook met dit gezin de berg op Castel Montgris.
Het blijft zo mooi om die berg op te lopen en boven de stilte van de natuur te ervaren. De strakblauwe lucht te zien. Het prachtige uitzicht over zee en in de verte de pyreneën. Boven op de toren de lachende gezichten van kinderen zien. Unieke momenten van absoluut genieten!
Veel naar zee zijn we niet geweest maar wel een paar keer. 1 of 2 keer maar met Rob , maar wel een keer met Wiese en Luuk, of met de andere kinderen. John of ik bleven dan op de camping met Rob. Rob die zich enorm vermaakte als badmeester op het zwembad. Soms mocht hij daar even alleen naar toe. Walkie talkie mee en Federico die wist dat hij kwam en ons ook kon waarschuwen als het niet ging. Rob stond heel stoer vaak bij de vrouwelijke badmeesters en was echt vaak een hulp als tolk. En soms spraken kleine kinderen hem ook echt aan als badmeester. Hilarisch! Joaquin was ook zo'n lieve badmeester. Hoe zij allen met Rob omgingen was hartverwarmend.
Zwemmen was voor Rob niet te doen. Hij was snel moe, maar als badmeester voelde hij zich belangrijk en de camping vond het helemaal niet erg. De camping waar kinderen in een rolstoel zo welkom zijn. Waar mensen respect hebben voor kinderen in een rolstoel. Ze zorgen er daar allemaal voor dat ze erbij horen.
Kunnen ze ergens niet komen vanwege een opstapje? No way, dat wordt verholpen. Al moeten ze met zijn allen tillen, maar meedoen zullen die kinderen!
Met Rob ben ik wel (John was toen even op en neer naar Nederland) op een bewolkte dag naar castel de begur gereden. Daar is ook alles rolstoel vriendelijk en zo kreeg hij ook het gevoel dat hij tenminste bij een kasteel was geweest. Het was echt fantastisch.
Met een paar van het animatieteam en Federico gingen we ook een avond naar Perratallada. Zo bijzonder dat ze gewoon met ons meegaan. Zo''n hartverwarmende mensen daar. Mooie mensen met een hart van goud. Even gezellig samen wat drinken.
Later nog een keer de berg op, Castel Montgris met Joaquin en Alex. Alex de spaanse jongen die op vakantie ook bij ons kind aan huis is. En idd als traditie weer mee de berg op ging. Wat genieten weer.
Helaas ook een paar dagen met een zeer zieke Rob . Een urineweginfectie met 41 koorts. Zelfs zo ziek dat ik een nacht dacht, dat we echt naar het ziekenhuis zouden moeten om te kijken of het geen sepsis was, omdat Rob zo ziek was. Gelukkig bleef zijn bloeddruk wel goed. En net als je dacht, het gaat niet meer, zakt de koorst uiteraard. Een opluchting. Alleen was het wel weer een paar dagen van hard werken en vele dagen extra aan de infuuspomp. Maar op de camping is dat dan fijner dan thuis, want aanloop krijgt Rob dan genoeg.

Rob heeft ook een bijzondere band gekregen met een vrouwelijke badmeester. Zij vertelde mij:"Ik was het leven even helemaal kwijt, maar Rob heeft mijn ogen weer geopend en vreugde gegeven. " Wow en dan schiet je vol.
De vakantie waar ik eigenlijk uren over kan schrijven. De spanjaarden die klapte toen Stan op zijn knieën bij de toren voor grap de bloem naar Myrne uitstak. De dag dat onze Stan even langskwam met zijn lieve vriendin Judith. De dagen waarop we weer een echt gezin kunnen zijn en volop genieten. De vakantie waar je je als mens zo welkom voelt en zoveel liefde ontvangt. Maar dan wordt mijn blog wel heel lang.

Fede Jessica, Veroniqa en suzanna

Tranen bij afscheid. Tranen omdat we ons "thuis"moesten verlaten weer. Cypsela resort, animatieteam, de lieve mensen van de supermarkt.  De lieve poetsvrouwtjes die je elke jaar weer knuffelen, De mannen van de tuinploeg, met name Mohammed. De obers die Rob een bijzondere vakantie gaven en steeds weer even een high five kwamen geven. De mensen van receptie die zorgen dat alles in orde is en Jean Francois die als eigenaar het fantastisch doet. Maar vooral de lifeguards.. Muchas gracias. Allemaal zo bedankt!.
they gave back his smile!! (even aanklikken)