Lang niet geblogd. Dat had zo zijn redenen. Myrne is ondertussen jarig geweest. 18 lentes jong. Of moet je zomers zeggen. Leuk feest gevierd want 18 blijft uiteraard speciaal.
Wiese is ondertussen druk met turnen. Ze zijn haar aan het testen voor N1 niveau in Boxtel. Persoon denk ik dat het iets te hoog is, maar wie weet. Ze vindt het in ieder geval geweldig om daar mee te turnen en plezier staat voorop. En uiteraard geniet ik ook naar het kijken van meiden op topniveau. Geweldig!
Met Luuk is het ondertussen hard aan de slag op school. Samen zijn we de hele stof aan het doornemen. Dit manneke heeft een lastig jaar gehad. De longembolieën hebben ook zijn weerslag gehad op dat manneke. Een brugklasjaar is al lastig genoeg. Maar nu kunnen we gelukkig nog samen wat redden en Luuk pakt het super op. Hopelijk straks alsnog over naar HAVO2.
Gijs gaat het gelukkig ook redden, heeft hij ook een schop nodig gehad. Ja het was gewoon een pittig jaar weer. Maar uiteindelijk lijken de kinderen het toch weer te redden en wederom zo trots op ze.
Wiese gaat iig naar groep 6. Ook met haar wat huiswerk moeten maken, maar dat vonden we best gezellig samen.
Rob gaat naar groep 7. Hij flikt het weer. En ja mede door een geweldige inzet van school. Ik kan de school dan ook niet genoeg bedanken. Een enorm goede samenwerking en ze weten precies hoe ze Rob het juiste moeten bieden met de juiste ondersteuning.
Helaas heeft Rob nog wel een urineweginfectie gehad dus weer 10 dgn antibiotica via het infuus. Met zijn conditie gaat het langzaamaan beter. Vrijdag had hij voor het eerst een beetje gegymd. Een kind dat zo genoot! Daarna wel lijkwit en blauwe lippen, maar dat namen we maar voor lief. Toen ik hem kwam halen, zag ik een stralend snoetje en daar doe je het voor!
De laatste schoolweken breken aan. Ondanks dat gedoe met VT willen wij ons focussen op vakantie. Daar waar we hard aan toe zijn na dit jaar. Gezellig met je gezin weg, want ook Stan gaat weer voor een paar dagen met ons mee.
Woensdag weer naar kinderarts en de cardioloog. Ik hoop zo dat de pulmonale hypertensie (druk) weer is afgenomen. Zuurstof in de nacht gaat gelukkig beter.
Verder ben ik nog een dag Den Haag geweest bij VWS. Veel ouders mochten hun verhaal doen. Paar indrukwekkende verhalen over IKZ. Maar bij VWS hebben ze nu ook gezien dat een ouder die helemaal zelf de zorg doet, met hele slechte nachten nog steeds lachend door het leven gaat. Geen wallen van een meter maar gewoon door kan gaan met alles. Altijd dat gezeur daar dat ouders overbelast raken. "Van werken ga je niet dood," zou ons mam hebben gezegd. En dat klopt. Zolang je maar kunt genieten van de kleine dingen.
Onze trein staat voorlopig nog steeds niet stil en dendert door. Maar zolang we in die trein zitten zoeken we daarin maar de mooie momenten. Want in een trein kan je naar buiten kijken en genieten van de mooie natuur. Kleine details zijn vaak de mooiste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten