06/06 nu hopelijk even stabiel

Dit waren weken van heftige gesprekken. Eerst ben je met artsen aan het praten over de gemiste diagnose, daarna blijkt iemand een melding te hebben gedaan over de medische situatie van Rob en zijn ontwikkeling en moet je bij 2 dames van veilig thuis vol in de verdediging om een aantijging vol leugens te weerleggen.
Het eerste gesprek met de artsen was wel een prettig gesprek. Oké, er is idd gefaald, maar om dan iemand vol te beschuldigen dat kan ik niet. Ik kan dat niet omdat ze mens zijn en er artsen zijn die veel voor ons kind en ons gedaan hebben. Ik vind dat praten en luisteren een betere oplossing is dan zomaar een klacht indienen. Dat is wat  ons nu wel is overkomen.
Een klacht waarin staat dat er twijfel is of ik mijn kind niet ziek maak. Er staan zoveel onzin beschuldigingen in, maar dit gesprek was niet aangenaam. Het voelde alsof je schuldig bent tot het tegendeel is bewezen. Dat gevoel gaven ze je ook want er werden onaangename vragen gesteld en steeds als je zei dat je eigenlijk op impertinente vragen geen antwoord meer wilde geven verscholen ze zich achter een wet. Een wet die dus een melder die nb anoniem is, ook bij VT, wel beschermd, maar een wet die het beschuldigen van ouders vogelvrij verklaard en totaal niet beschermd.
Je weet dat alles vals is en dat het wel goed komt, maar toch. Ze gaan na het gesprek de school en de kinderarts benaderen. Kortom er worden nu andere mensen ook al mee lastig gevallen. Ze gaan hun gang maar want zij kunnen aangeven dat de zorg voor Rob en de ontwikkeling in zeer goede handen is.
Bizar is dat je blog voor die melding is misbruikt en nu wordt je blog ook weer geroemd door Dr van Balken blog van @mrvanbalken . Een mooi compliment waarvan je bloost van oor tot oor.
Maar laten we al die tijd maar genieten van kleine dingen. Geen tijd voor onzin want de zorg thuis gaat gewoon door.
Gelukkig is de urineweginfectie weer over. En meteen merk je dat Rob dan op school ook weer beter gaat. Zo'n UWI slaat echt op het humeur van het kind. Nog steeds zitten we op school om de veiligheid te kunnen waarborgen. En nu op richting vakantie.
Vorig weekend nog zo genoten van mijn twee turnmeiden. Beide zijn ze ruim clubkampioen geworden. Wiese is zelfs gevraagd om bij Boxtel (Tabitta) een paar proeftrainingen mee te komen doen voor in de top van het turnen. Inmiddels is ze 2 keer daar geweest en die kleine van ons geniet met volle teugen. Wat gaat ze ineens hard vooruit met turnen. In een korte tijd veel nieuwe dingen geleerd. En wat ik vooral belangrijk vind dat de sfeer daar enorm goed is. De kinderen worden niet gedrild zoals je wel een leest over de turnsport, maar er wordt zo mooi lesgegeven.
Oke zo weer genoeg gezwetst. Het voetbalseizoen zit er ook weer op en ook de jongens hebben een leuk seizoen gedraaid. En zo gaat alles bij ons gewoon door.
Hopelijk zet het herstel van Rob ook door. Binnenkort nog wat afspraken in het ziekenhuis en daarna blik vooruit.
Geen tijd voor gezeur en achterlijke anonieme meldingen maar genieten van je kinderen. Dat is wat mijn man en ik willen. Gewoon een gezin zijn, en verder gaan zoals we bezig waren. Er zijn voor de kinderen. Onze lieve kinderen. Zij verdienen rust en geen gedoe.