De nacht verliep voor Rob redelijk. De verpleegkundige kwam erachter om 12 uur in de nacht dat er nog een bloedgas afgenomen moest worden, maar ik gaf een verbod op prikken nu. Rob had al 2 nachten niet geslapen en was zo moe.
De nacht bestond vooral uit alarmen van de saturatie. Het kapje lag gewoon niet altijd bij zijn mond en steeds opnieuw maar goed leggen. Om 5 uur begon de riedel weer met toedienen. PCM IV en daarna teico. Nog even een half uur ogen dicht en daarna gewoon maar weer aan de slag.
Rob werd rond 8 uur wakker. Zijn hartslag lijkt iets beter en ook ademt hij iets rustiger. Maar hij kan nog geen 10 seconden zonder zuurstof. Daarna zakt zijn saturatie al. Rob was wel helemaal chagrijnig. Niemand mocht iets bij hem doen. Gelukkig mocht ik wel bij hem de fraxiprik geven. Knap dat Rob dit al meteen zo accepteert want het blijkt een redelijk gemene prik te zijn.
Daarna nog dat bloedgas prikken en ook dat liet Rob goed toe. Maar van andere moest hij helemaal niks hebben. Rob was zo verschrikkelijk moe en de dag van gisteren liet zijn sporen na. En hij is natuurlijk gewoon echt heel ziek. Er blijft gewoon een gevaar nu op de loer liggen.
Een kinderarts kwam langs samen met 2 andere en hij besprak het beleid. Het was ook de arts die vrijdag het beleid mee heeft verandert dat dus gewoon niet goed was. Ik voelde ook dat ik boos was en gelukkig namen ze de tijd om even in een kamer te praten.
Ik mocht mijn verhaal doen en ik legde weer uit waarom ik eigenlijk wist dat die UWI gewoon onzin was. Veel informatie die ik nu vertelde, had hem blijkbaar niet bereikt. Ik vertelde dat ik niet voor niks had gevraagd om even samen aan tafel te zitten en dat niemand de moeite had genomen om even bij Rob op de kamer te komen om een moeder, die helaas heel veel ervaring heeft even fatsoenlijk aan te horen. Ja en inderdaad had dat achteraf allemaal gemoeten. En zo was er nog meer informatie niet goed doorgegeven. Ik vertelde dat ik vooral boos was, omdat ze mijn kind in gevaar hadden gebracht, want ik heb niet voor niks regelmatig om een arts gevraagd. Ik riep niet voor niks om 1 uur 's nachts dat ik niet begreep dat er geen scan was gemaakt, ondanks dat de kinderchirurg die het dus wel bij het rechte eind had gehad, dit wel had aangegeven. En eigenlijk moesten ze toegeven dat ik aan alle kanten gelijk had, en had gehad.
Helaas niets meer aan te doen, maar nu eerst de focus op het beter maken van Rob.
Om 12.15 moest er weer bloed worden afgenomen. Het infuus leek in eerste instantie niet te lopen, maar ineens herinnerde ik weer de woorden van de anestesist op de verkoever. De klepjes bij Rob zitten lager, dus toen ik een beetje het infuus naar beneden duwde, gaf hij ineens bloed terug. Grote opluchting, want weer prikken zou vandaag funest zijn geweest. Rob was zo mopperig.
Papa, Myrne, Luuk en Wiese kwamen even langs. Rob genoot ervan (en ja ik ook!!!) maar Rob kon het eigenlijk totaal niet hebben. Het manneke. Wat is hij ziek. Ook vond ik sowieso dat hij in de middag echt weer slechter was. Ook zijn temp was weer wat hoger.
Helaas bleek er nog te weinig antistollingsmiddel in zijn bloed te zitten en zijn fraxi moest worden verhoogd.
Een bleek manneke. Uitgeput viel hij tegen 17 uur even in slaap. Een half uurtje, maar daarna een lekker bakje appelmoes gegeten. Verder geen arts gezien en de vochtbalans die zo streng bijgehouden zou moeten worden was blijkbaar ook niet meer zo interessant. Toch vreemd allemaal, maar lang leve pen en papier waarop jezelf maar alles uitrekent. Het gevaar is tenslotte nog niet geweken.
Ik hoop echt dat ik morgen echt een verbetering zie. Morgen ook maar de TPV via het infuus bespreken, want daardoor verzwakt Rob ook natuurlijk. En wanneer de PAC mag worden teruggeplaatst? Geen idee. Nu niet, want een OK zou hij nou niet overleven, zo werd ons verteld. Arm manneke. Dapper manneke. Hij slaapt nu en hopelijk krijgt hij een beetje rust vannacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten