Ze bleef tot woensdag en Rob straalde 3 dagen. Ook de andere kinderen genoten ervan. Het werden 3 leuke dagen ondanks dat het gewone leven doorging. En wat krijg je dan zin in de zomervakantie.
Ik hoop iig dat dat door kan gaan. Ze mogen ons heel veel afpakken maar dat niet. Dat is iets wat ons gezin op de been houdt.
Helaas werd het zo weer woensdagavond.. En Alba moest gaan. Wat gaan we haar weer enorm missen. Una chica fantastica!!
Helaas was donderdag Rob niet fit. Het zat er al een paar dagen aan te komen. Verkouden en wat koortsig. Donderdag bleef hij de hele dag in bed en dan ga je toch wel vrezen, want de operatie van woensdag komt ook dichterbij.
In het weekend probeerde we dan ook maar zo rustig mogelijk te doen. Het was toch pasen en dus geen sporten etc. En dat kwam goed uit.
Zondag eindelijk een dag met gezin samen. De winkel 3 dagen dicht. Een verademing. Lekker gourmetten. En Myrne en ik zijn al weken bezig om de film (trilogie) de lord of the rings af te kijken en eindelijk lukte ons dit ook. Gezinstijd.
Maandag was het vooral inpakken en huis schoonmaken. En natuurlijk alle was wegwerken. Nooit leuk.En soms moet je jezelf af en toe goed onder de kont schoppen. John nam de 4 jongste even mee naar de verjaardag van ome Ard en zo had ik mijn handen vrij.
En laat in de avond was alles klaar. Rob was gelukkig niet meer verkouden en zo konden we dinsdag 7 april weer naar het Radboud. Op naar opname weet ik hoeveel. Op naar operatie 43.
Afscheid is nooit leuk. Even iedereen een extra dikke knuffel en John bracht ons weg naar Nijmegen.
Om 9.45 waren we in het Radboud. Eindelijk kunnen ouders in het dossier en daar moesten we eerst wat zaken voor regelen. Gelukkig was dat redelijk snel gebeurd.
Daarna weer naar de afdeling. Kamer 2 dit keer. Een uitzicht op een muur. bah..
Mia werd meteen geknuffeld door Rob en ook Angela werd hartelijk begroet!
Ik mocht vandaag ook de toetsen doen voor voorbehouden handelingen.
Omdat bij Rob toch opnieuw PAC aan moest worden geprikt en infuus aangesloten, werd dit meteen door een officiele toetser bekeken. Ook klaarmaken van medicijnen werd beoordeeld. Stomme zenuwpees dat ik ook altijd ben. Maar gelukkig ging het goed. Het is tenslotte ook je dagelijks werk. En Rob was supertrots dat hij mij mocht helpen bij de toets. Ja het was zeker officieel want de formulieren waren dezelfde eisenformulieren als van verpleegkundige.
Dit stuk geslaagd. Gelukkig. Ondertussen moest ik ook wat theorievragen maken. Ja het is zeker serieus aangepakt. Maar zonder veel te leren, kon ik de meeste vragen meteen invullen. En dan merk je dat je tijdens al die opnames gewoon veel geleerd hebt van de praktijk. Door zelf te doen maar ook door te vragen waarom zaken zo moeten en niet zo.
Daarna eerst medicijnen toedienen en daarna weer verder met toets. Sonde inbrengen, verbijfskatheter, katheteriseren, vingerprik, bloedafname PAC, verzorging CVC etc. Ook dat lukte allemaal. En dus geslaagd. Ja ik was toch wel trots, maar vooral heel blij, dat ik na jaren vragen om dit soort zaken het nu eindelijk is gelukt Officieel bevoegd en bekwaam. En alles is keurig afgetekend en wordt ingescand in Rob zijn dossier. En samen met het uitvoeringsverzoek hebben we een uniek document in handen. Bedankt Radboud dat we tot deze samenwerking zijn gekomen.
Rob deed het ondertussen best goed, zolang we maar niet over de OK begonnen. Dus daarna lekker even samen pingpongen, mens-erger-je-niet en nog een computer spel. De avond viel in. Ik diende de meds toe, maar niet zonder dat de verpleegkundige dit allemaal had gecontroleerd. Ik ben zeker in het ziekenhuis voor die tweede check, want dat maakt alleen de samenwerking mogelijk. Zo kan ik de zorg voor Rob, wat ook thuis gebeurt, gewoon zelf blijven doen. Maar niet alles op eigen houtje, want ook ik vind dat niet kunnen. Overleggen en samenwerken.
Nu op naar morgen. Hopelijk gaat Rob snel slapen want dan merkt hij er het minste van. Op naar morgen. Om 8 uur gaan ze starten met operatie 43........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten