Rob had nogal moeite om zijn boze buien te beheersen en eigenlijk weet je dan weer dat er iets speelt. En ja hoor donderdag kregen we de uitslag van de urinekweek. Een enterobacter faecalis. Ach weer die. Dus weer amoxicilline. Steeds opnieuw een andere bacterie en steeds die 3 soorten antibiotica die we moeten gebruiken. Gelukkig had ik nog genoeg voorraad en konden we ook meteen starten. Eerst even zelf de hoeveelheden uitrekenen en daarna je uitkomst doormailen naar de kinderarts voor akkoord. Je wilt gewoon dat wat je doet klopt. Handelen in overeenstemming.
En zo is er weer een kuur voor 5 dagen.
De vakantie zal ook eens gewoon beginnen.
Zaterdag gaf dat wel een probleem. Wiese mocht met de spelers van PSV het veld op. Een unieke ervaring voor ons klein poppetje. Ja sorry ik noem haar nog steeds soms poppetje. Een bijnaam die ze bij haar geboorte kreeg omdat iedereen zei dat ze op een poppetje leek.
Het dillema van aandacht tussen kinderen verdelen speelt dan weer op. Rob moest zijn antibiotica rond 8 uur krijgen en dan is PSV net aan het voetballen.
Ineens had ik een idee. Als Myrne nu even meemocht en bij Wiese tijdens de wedstrijd op de tribune mocht zitten en ik voor aanvang van de wedstrijd gewoon met Wiese mee mocht voor de foto's en daarna snel naar huis kon, dan zou het opgelost zijn.
Een paar telefoontjes naar PSV en gelukkig mochten we het zo doen. Ik zou een doorlooppas krijgen en Wiese kon nadat ze terug was van het veld, bij Myrne op de tribune gaan zitten en ik kon Rob op tijd zijn antibiotica geven. Myrne bedankt dat je dit wilde doen.
En zo geschiedde het. We reden naar PSV en Stan ging met de andere naar Eindhoven. Daar werden we ontvangen door begeleiders. Wiese werd meegenomen en mocht omkleden. Myrne en ik mochten wachten bij de spelerstunnel met de fotocamera in de aanslag. En klein zijn is niet altijd leuk, maar nu was het wel een fijne bijkomstigheid. Wiese mocht namelijk omdat ze de kleinste was voorop lopen bij de aanvoerder van PSV Geoginio Wijnaldum. Wat een mooie ervaring voor Wiese, oh en eerlijk is eerlijk. Ook moeder straalde van oor tot oor. Tenslotte ben je al jaren met je hele gezin grote fans en PSV doet gewoon iets met ons. Het is genieten. Momenten die je vaak zo goed kunt gebruiken.
En meteen nadat de spelers het veld afwaren, rennen naar de auto en mooi optijd thuis om de antibiotica via het infuus te geven.
Het was daarna sowieso nog flink aan de bak met zorgverlenen. Ook de suprapub katheter moest nog vervangen worden. Het is zeker geen prettige handeling voor Rob en het moet zo steriel mogelijk allemaal. Maar het lukte ons gelukkig weer.
En zo gaan we op naar kerst. Zondag moest er ook gewerkt worden. Dus de infuuspompen meer en gelukkig stond er in de bakkerij nog een infuuspaal. En terwijl John in de bakkerij aan het werken was, voerde ik de kerstlijsten in. Myrne was bij Rob en kon de kleine verzorgings zaken doen. Ik deed tussendoor de infusen. En zo gaat de zorg door en kan Myrne ook langzaamaan steeds meer verzorging uitvoeren.
Helaas is er nog steeds iets wat er opgelost moet worden. De rare pijnaanvallen in de rug van Rob. Zijn het nierstenen? Of inderdaad verklevingen wat de kinderarts ook opperde? Ik ben er nog niet uit. Maar wat ik wel weet is dat het gisteravond laat weer begon. En dan moet je snel zijn met pijnstilling. Na ruim een half uur viel Rob dan toch in slaap.
Hierbij wil ik iedereen hele mooie kerstdagen toewensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten