dinsdag 24 januari 2006

24-01 Zijn eerste tandje!

Gisteren voelde we het al zitten, maar vandaag is het dan ook echt te zien. Rob zijn eerste tandje. Jawel weer een mijlpaal in zijn leven. Wel mag hij nou tijdens de borstvoeding niet meer zo hard bijten, want dat kleine tandje is toch echt wel scherp. AU!
Afgelopen vrijdag is dan ook de spreidbroek binnengekomen. Iets voordat de therapeut kwam heb ik hem maar aangedaan. Was niet echt een handig werkje. Ook vond Rob het niet echt prettig. En orthopedische schoentjes en een spreidbroek... toch wel heftig. Het lachen verging Rob echt.
In de avond was hij dan ook echt niet vrolijk, dus maar even alles afgedaan.
Gedurende het weekend moest hij echt wennen aan die spreider. Ons vrolijk manneke was geen vrolijk manneke meer. Heel veel huilen. Ook kon Rob niet lekker slapen, omdat hij eigenlijk op zijn zijtje slaapt. En dat ging moeilijk. Toch maar iets op zijn zij gelegd en veel kussen onder zijn benen. Hij sliep dan wel, maar in de nacht was het hopeloos. Dus dat ding maar weer even uit, want een goede nachtrust is ook belangrijk. Ook begon hij steeds meer te spugen. Misschien wel van dat tandje je weet het niet.
Maandag ging het alweer wat beter, maar de altijd goedlachse, babbelende Rob was stil, en keek verdrietig uit zijn oogjes. Best zielig eigenlijk, maar verdorie het moet aan dat ding. Vandaag gaat het iets beter. Afgelopen nacht had Rob met die spreidboek goed geslapen. Maar zijn lach kwam pas terug toen hij in bad zat zonder dat ding. Ook babbelde hij toen weer wat. Nu hopen we dat het wat beter gaat, want zo kennen we onze Rob niet. Het zal wel wennen. Dan maar een extra knuffel voor ons manneke.

maandag 16 januari 2006

16-1 nieuwe schoenen

Vanmorgen was het weer vroeg op pad naar het inmiddels bekende ziekenhuis in Nijmegen. Allereerst stond een echo van Rob zijn hoofd op het programma. Rob had er zin in. Hij brabbelde en lachte volop en een echo werd gemaakt. Weer een hele goede uitslag kregen we mee. Het vocht in zijn hoofd neemt nog steeds af! Ventrikelindex is nu 0,41. Dat gaat dus echt goed. Op naar de neuroloog dr. Sie. Ook zij was zeer tevreden over de echo. Nog wat gepraat over kleine problemen die je tegenkomt en nog tegen zullen komen. Heel geduldig legde zij ons alles uit en gaf nog wat tips mee.
Daarna snel naar de rontgenafdeling. Er werd een foto gemaakt van Rob zijn bekken. Lag hij net te slapen moest hij weer worden uitgekleed. Alles ging prima. Weer snel naar de volgende. Eerst de neurochirurg. Dr van Lindert was ook tevreden over de uitslag van zijn echo. Waarom bij Rob het eerste drukventieltje niet werkte was ook voor hem een raadsel. Rob was pas het tweede kindje waarbij de drukventiel moest worden vervangen door een lagerdrukventieltje. Maar we zijn allang blij dat het nu helemaal goed gaat. Het sunsetten is helemaal verdwenen. Rob kijkt eindelijk goed uit zijn ogen.
Daarna was de orthopeed aan de beurt. Hij constateerde heupdysplasie aan beide zijde. Luxatie dus. De orthopeed scheef een "spreidbroek"voor. Ook voor zijn voeten wilde hij schoentjes aanlaten meten, zodat die ook recht konden groeien. Dit laatste is nog niet zeker, maar een operatie vindt hij nog net te drastisch. Zijn linker been is sowieso nog niet goed, maar eerst zijn zijn heupjes nu belangrijker.
Op naar de instrumentmaker. Hij liet ons eerst de spreider zien. Wel moet die nog worden aangepast in verband met zijn rug. Toch wel ingrijpend om te zien. Nu begin het allemaal zichbaar te worden en dat is toch confronterend. Daarna werden de schoentjes gepast en versteld. Die mocht Rob meteen aanhouden. Het zijn "prachtige" witte sandalen. Tja iets anders als de eerste schoentjes dan die van Stan, Myrne, Gijs en Luuk. Maar ja, het moet. Wel raar, maar ze staan goed.
Eindelijk mochten we naar huis. Met een heleboel afspraken voor over 2 maanden. Echo, CT en rontgen. We kunnen dus vooruit.

donderdag 12 januari 2006

9-1 weer getraind

Na dit lekker weekendje was het vandaag weer tijd voor therapie. Bij oma op schoot gezeten moest Rob hard werken. Van links naar rechts en steeds moest hij weer zelf terug komen. En dat deed hij met een grote lach op zijn gezicht. Ook naar voor en achter deed Rob heel goed. Daarna was het weer buikligtijd. Zijn hoofd komt steeds hoger. Ook het omrollen van zij naar zijn buik gaat al de goede kant op. Rob is een echte knokker wat dat betreft. Hij doet echt zijn best. Na een half uur sporten was het genoeg. Toen was Rob moe!

6,7 en 8 januari weekend weg

Heerlijk een weekendje weggeweest met zijn allen. Even er tussenuit en de kinderen voor mezelf. Dat hebben we niet meer gehad sinds we bij de bakkerij wonen. Maar de bouw begint te vorderen.
Toch was dit weekendje echt nodig. Ik had het even echt hangen. Weer genieten van al je kinderen! Lekker ontspannen en heerlijk zwemmen zonder bemoeienissen. Ook weer een stukje privacy in het huisje.
Ook met Rob ging dit fantastisch. Alleen de zaterdag had hij in het zwembad best veel gehuild. We vermoedden dat zijn heupje niet goed zat en zodoende wat pijnlijk was. Gelukkig hielp een massage en de rest van het weekend deed Rob het fantastisch. Tijdens het buffet lag hij lekker te slapen en konden we met zijn allen lekker eten. We hebben een fantastisch weekend gehad.

maandag 9 januari 2006

05-01 Dikkertje dap

Vandaag met onze Rob naar het bureau geweest. 8340 gram en 61 cm lang. Ja je leest het goed. Het is een hele brok dat manneke. Maar ze zijn zeer tevreden over zijn motorieke prestaties. Vrolijk lachend en babbelend. Spelen met zijn handjes en alles volgen met zijn ogen. Ook zijn hoofd houdt Rob al uitstekend omhoog. Kijk dat is dus allemaal goed. Toen nog een prikje. Maar zelfs dat ging super. Maar 5 seconde gehuild en toen brak zijn lach alweer door. Wat een kanjer!
Zo dat viel dus allemaal mee. Aankleden en wegwezen. Tot over een maand! Bij het bureau dan. Want schrijven doe ik wel eerder.

dinsdag 3 januari 2006

2-1 allemaal een goed 2006

Ja wij wensen iedereen een heel goed en gelukkig 2006. Vandaag een lekker dagje winterefteling gehad. Het was echt super. Een dag zonder zorgen en alleen maar genieten. Die oogjes van de kinderen stralen in de droomvlucht. En de carnavalfestival werd regelmatig bezocht. Maar ook de vogelrock. Maar die alleen door Stan en Myrne. En mama niet te vergeten. En in de avond was alles mooi verlicht. Het was echt genieten.
Donderdag weer naar het consultatiebureau. Weer spuitjes. Ieek.